به هنگام شورى

 (139) (و من كلام له ( عليه ‏السلام  )) (في وقت الشورى) لَمْ يُسْرِعْ أَحَدٌ قَبْلِي إِلَى دَعْوَةِ حَقٍّ وَ صِلَةِ رَحِمٍ وَ عَائِدَةِ كَرَمٍ فَاسْمَعُوا قَوْلِي وَ عُوا مَنْطِقِي عَسَى أَنْ تَرَوْا هَذَا الْأَمْرَ  

« 428»

مِنْ بَعْدِ هَذَا الْيَوْمِ تُنْتَضَى فِيهِ السُّيُوفُ وَ تُخَانُ فِيهِ الْعُهُودُ حَتَّى يَكُونَ بَعْضُكُمْ أَئِمَّةً لِأَهْلِ الضَّلَالَةِ وَ شِيعَةً لِأَهْلِ الْجَهَالَةِ .

ص428

  از سخنان آن حضرت عليه السَّلام است (بعد از وفات عمر) هنگامي كه (بدستور او براى امر خلافت) شورى برقرار شد (امام عليه السّلام به زيان آن مجلس اشاره فرمود):  (1) هيچ كس پيش از من به دعوت حقّ و پيوند با خويشان و باحسان و بخشش (خلاصه در كارهاى خدا پسند) نشتافته است، پس (در آنچه اقدام نمى ‏نمايم مانند اين مجلس كه عمر امر به تشكيل آن داده حقّ و حقيقى نمى ‏بينم، بنا بر اين) سخنم را شنيده گفتارم را در نظر داشته باشيد، (2) بزودى بعد از امروز (كه اين مجلس منعقد مي شود) امر خلافت را مى‏ بينيد كه شمشيرها در آن كشيده و عهد و پيمانها شكسته خواهد شد تا جائي كه بعضى از شما (طلحه و زبير) پيشوايان گمراهان شده و برخى پيرو نادانان (عثمان و غيره) مى ‏گردد (و اين همه فتنه و فساد و خونريزيها نتيجه اين مجلس است كه اساس آن روى باطل و نادرستى قرار گرفت).